İdil'in ilk Bayram'ı

İdil Hanım ilk bayramını aslında yeni doğduğunda yaşamıştı. Ama şimdi 10 ayı bitti 11 ayın içinde ve artık daha fazla tepki verdiğinden ilk bayramı bu Ramazan Bayramı kabul ediyoruz.

Arife günü çalışmadığımdan o gün evde kızımla başbaşa kaldık. Sabah temizlik için Esma ablamız geldi. Babamız bir gece öncesinden mesai yaptığı için eve saat 03.00'te gelmişti. Uyuyakaldı, Potuk'u çıkaramadı. Bana sabah "sen kızı Esma'ya bırak, Potuk'u öyle çıkar" dedi ama tabii İdil Hanım Esma ablamızda durmadığı için kanguruya koyup elimde de Potuk'un tasması, kaka poşetleri ve anahtar yola çıktık. İdil çok ilgilendi Potuk'un tuvalet seansında. Kafasını çevirip onu seyretti. Potuk'ta sanki İdil'le ikisini aynı anda taşımamın ne kadar zor olduğunu anlamış gibi gayet ağır ve ciddi yürüdü. Her zamanki gibi deli deli koşmadı, çekiştirmedi beni.

Yarım saate yakın yürüdük, sonra bakkala girdik, kahvaltılık malzeme aldık, İdil'e sebze yemeği için malzeme aldım. Sabah burnum akmaya başladığı için eczaneden grip ilaçları alıp, ordan da İdil'in mamasına koymak için kıyma aldım. Elim kolum dolu, Allahtan Esma balkondaydı da aşağı inip bana yardım etti. Sonra yemek yaptım İdil'e, yoğurt yedi, meyve yedi, yemeğini yedi, uyudu, kalktı, oynadık vs. Babamız geldi onunla oynadık. Akşam 21.30 gibi uyuduk. Şimdi yeni moda altımızı değiştiriyoruz, dönenceyi kuruyoruz ve dönence bitince masal anlatıyoruz. O gece 7-8 kez kalktı, mıy mıy ettikçe yanına gittim, beni gördü uyudu. Herhangi bir şey yapmama gerek kalmadı.

Bayram sabahı saat 08.00'da kalktı. Babamızı kaldırdık, o Potuk'u tuvalete çıkardı, ekmek aldı.Kahvaltı yaptık, İdil uyumadı, kalkıp anneannemize gittik. Annenanne her bayram klasik olarak baba tarafımı bize toplar. Kendisi kraliçe gibi oturup hizmet etmediği için her bayram biz ablam-yengem-ben mutfakta ve hizmetteyizdir. Bu bayramda aynısı oldu. Amcamın bir torunu var Duru, İdil'den 1 ay büyük ama bizim kızın 2 misli. Maaşallah speedy gonzales gibi bir emekliyor civa gibi. Koşsa bu kadar hızlı olur. Bizim kız adım atmaya üşeniyor. Öteki torun da evlerden ırak bir canavar. 6 yaşında ama hep çığlıklar atıyor, kızları kıskandı, onların üstüne oturmaya kalktı, yataklarına atlamaya kalktı. Çay ve hizmet faslı biter bitmez eve gittik, kızı uyuttuk.

Ertesi gün Semih'in çok sevdiğimiz kuzenine gittik. Onlarında bir kızı var Nehir, melek gibi. 4 yaşında hiç ağlasın, bağırsın göremezsin. Bizim hanımla oynadı, onu oyaladı. Sabah kalkıp önce babamızın iş yerine uğradık, yolda arabada 2 saate yakın uyudu. Kuzenlerde uyumadı ama Nehir'le oynadı, huysuzlanmadı. Akşam yemeğe kalmak gafletinde bulunduk sesi çıkmıyor diye. Yollar rezalet, yağmur var tam 3 saatte eve gelebildik. 2,5 saat arabada uyuyunca uykusunu aldı tabii aman ne ağlamak! Gece 00.30 oldu bizimki uyumadı, ağladı durdu Artık 01.00'i geçiyordu sızdı. Anlamadığım şey Eve geldiğimiz saatten uyutana kadar hep aynı şeyleri denedik ama o saatlerde uyumak istemeyip kendi istediği saatte gene aynı şekilde neden uyumayı tercih ediyor. O arada en değişiyor??

Neyse ertesi sabah gene 08.30 gibi kalktı, o günde anneannemiz ve benim 2 halam bize çaya gelecekti. Semih gidip onları aldı, oturduk yedik-içtik-sohbet ettik. Bizimki saat 12.00'de yattı 1,5 saat kadar uyudu. Sonra kalkış o kalkış. Uyumadu bir daha. Ama ağlıyor, bağırıyor. Bir Semih oynatıyor bir ben. Sonra akşam kahveye kızımın halası geldi. Kızıma oyuncak almış. Oturduk konuştuk. Onlar 21.30 gibi kalktı. Bizim hatun gözlerini ovalamaktan çıkaracak, ağzı bir karış açık esniyor ama uyumamak için kendini yırtıyor. 5 kez odadan salona gittik geldik, yatakta bir ara mama emdi, gözünü kapadı ama sonra gene vazgeçti uyumaktan! En son saat 23.00'de arabaya bindik Dragos-Bostancı-Kartal seferimizi yaptık o arada uyudu. Yatağına yatırdık. Bir daha kalkmadı. Sanahta uyurken yataktan aldım ama uyandı. Anneme bıraktık. Arkamdan ağlıyordu en son...

Ne diyeyim bilmem! Bu kadar zor geçen günler elbet bitecek. İnşallah bizim kız da Nehir gibi uysal,sakin ve kendi kendine oynayabilen bir çocuk olur. AMİNNNNN!!!!!