En nihayet Cumartesi eve taşındık. Baba çalıştığı için Gencay bizi tam 3 sefer arabayla eşya taşıyarak getirdi. İlkinde anneanne-ben-İdil-Potuk- Potuk'un maması, İdil'in yatak takımları ve eşyaları, ikinci seferde kıyafetler, oyuncaklar,3 seferde de ütü masası ve sandalyeler. Zavallı Gencay yoruldu, biz Deida ile helak olduk, İdil uyumadı. Akşam saat 17.00'ye kadar eşyaları yerleştirdik, ancak 16.00'da yemek yiyebildik. Pazar İdil'i İLK KEZ parka götürdük Deida ile. Babamız Formula 1 seyrediyordu da! Neyse İdil parkı sevmedi, oyuncaklardan hoşlanmadı, orda bir bebeğin bisikletine taktı, kalkıp eve geri döndük. Tek iyi yönü günde 2-3 kez yürüyüşe çıkıyoruz. Anneanneyi ve Potuk'u ben tutuyorum. Anneanne bir yandan geri çekerken Potuk beni ileri sürüklemeye çalışıyor. Halimiz pek komik. Bu arada İdil'e aldığım prenses desenli perde çok güzel oldu. İdil beğendi, "Beşe-Prenses" diyor. "İdil sen nesin" diyorum "Beşe" diyor. Prenses kızım benim.
Bu arada "gakka" hem toka-hem kaka hem çikolata demek oldu. Çok zorlanıyoruz walla.
Bu blog aslında myspace'teki blogumuzun buraya taşınmış halidir. Kızıma hamileyken yazmaya başladım, kızım şu an 5.5 yaşını bitirdi. Aşkım,herşeyim kuzum için bu yazılar, sizde okuyup beğenirseniz ne mutlu bana... Tüm annelere,tüm bebeklere,tüm çocuklara,tüm kadınlara,tüm insanlara sevgiyle,dostlukla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder