1 Aralık 2008 Pazartesi

Yamalı bohça

Çarşamba tekrar anestezi ile görüşmek için sabah 09.30'da hastaneye gittik. Onkolojiden kağıt al, aşağıdaya giriş yaptır, tekrar onkolojiye kaşe, anestezide 45 dakika bekle (randevulu ve ramazan olmasına rağmen), tekrar bir tiroid testi istensin, çapa'da 8 saatte sonuç çıkacak, oysa sonucu göstermek gereken adam 2 saat sonra çıkacak. Başka hastane bul, test yaptıracağın yerde hepi topu bir kan testi yaptıran genç kız orda yığılıp kalsın - psikoloik-, sen başından geçenleri düşün, kanı ver, 50 milyon ver, testi almadan yemek ye, tansiyonun sinirden 17'ye çıksın, testin sonucunu alıp koşarak doktora göster, oraya 2 satır yazsın, tekrar onkolojiye git, ameliyatı yapacak doktor "karnını almayacağım, senin önceliğin estetik kaygılar değil, yaşadığına şükret" desin, "yandan açacağım,şurayı kesip alacağım" diye başka doktora senin üstünde göstersin - sen kesilecek olan insan değilsin sanki-, yani karnımda boydan boya 3 dikiş olacak-şu an 2-, saat 15.00, sinirim zıplamış vaziyette. Sürekli diğer doktorlara "bu kadın sorun yaratacak" desin, kadın dediği ben 2 adım ötesindeyim, dayanamayıp soruyorum "2 kez ameliyat oldum, herhangi bir problem çıkarmadığımı düşünüyorum, neden böyle söylüyorsunuz?" sadece güler ve "senin anladığın anlamda değil, tıbbi olarak sorun olacak" der, bu sırada bu kadar sıkıntıdaki tek dayanak noktam kucacım "boşver, sen sağlığına kavuşta, gerekirse heryerinde ameliyat izi olsun". Güzel güzel bakar bana, ne diyeyim ben...
Sanırım birbirimizi bulduğumuz için çok şanslıyız, bu kadar dayanmamızı da Allah bize kızımızı vererek mükafatlandırdı.
Anestezide ne hasta bebekler vardı, bir kez daha kızımız sağlıklı olduğu için Allah'a milyon kere şükrettik. Ben gene iyileşirim ama Allah'ım yavrumu sağlığından etmesin.

Bu arada dün ısmarladığım kitaplar en nihayet geldi, 4 adet çocuk kitabı popcore yayınlarından
Kasabanın en şık devi
Süpürgede yer var mı?
Tostoraman
Ariel
Kendime de Maeve Binchy - Gümüş Yıldönümü

Hastanede okumak için saklıyorum. Allah'ım sana yalvarıyorum, artık bu son olsun, 40 yaşındayım ve bu 9. büyük ameliyatım. Artok ne hastane nede doktor yüzü hatta ismi bile duymak istemiyorum, bir an evvel şu ameliyatıda olup evime dönebileyim. Sen bana sağlık ver, dayanma gücü ver, şifa ver.....

Hiç yorum yok: