İdil 15 aylık

Cumartesi beni bir iş görüşmesine götürmesi için babamız izin almıştı. Gece 7-8 kez kalktık ama sabah 08.30'a kadar uyuyunca şoka girdik. Alelacele kahvaltıdan sonra iş görüşmesine gittik. Olmadı, çok ufak bir yerdi, benim özelliklerimde birine ihtiyaçları yoktu. Neyse eve döndük kuzuyu alıp yeni bir doktora götürdük. Allahım ne kalabalık, 15 dakika sıra almak için bekledik. Babamız gözü kızının üstünde, kız ağlar, ortada oğlanlar vızır vızır gezer, bir ikisi kızın peşine takılır, baba kızar...
12. sırayı aldık, içerde daha 5 var. Gittik çay içtik, geldik akvaryumlara baktık falan neyse içeri girdik. Doktor tarikatçı belli, muayene ederken bebeğe mümkün olduğunca dokunmuyor, 77 cm ve 10,4 kg olmuşuz. Su çiçeği aşısının vakti gelmiş, aşıyı hemşireler ayrı bir odada yapıyor. Baba hemen kaçtı ben bakamam dedi... Neyse fazla ağlamadık. Eve döndük, öğlen dayımın hanımı,kızı ve gelini anneanneye çaya gelecekti. Onlar gelmeden 1,5 saat kadar uyudu aşkım.
Sonra onlar gittikten sonra 1,5 saat uyuduk. Gece gene kaç kez kalktık bilmem, Pazar sabahı 07.00'de kalktık! Hey Allahım, Deida ile kızı ve Potuk'u aldık, yürüyüşe gittk, geldik kahvaltı ettik, oynadık,uyuduk, babamız işe gitti, uyanınca bizde anneanne ve Deida ile asırlardan sonra Bağdat Caddesi'ne indik. 2 saat yürüdük. Arabayı itmekten belim koptu. Geldik uyuduk, babamız geldi, yemekti oyundu derken gene uyduk ve iş başı!!... Bekle ki haftasonu gelsin, aşkımla oynayıp doya doya öpebileyim...