15 Aralık 2008 Pazartesi

Doğum gününden haberler















Evde interneti olmayan, kriz nedeni ile işyeri taaaa 9 gün çalışmayan ben kişisi ancak haberleri verebiliyorum.

O gün yani 4 Aralık Perşembe günü işten izin alıp öğlen kaçtım. Sağolsun şirketin taşımasını yapan nakliyeci abimiz beni Kozyatağı Carrefour'un oraya bıraktı.
Ehliyeti olmayan ben zavallısı Gebze Organize Sanayi gibi bir KÖY yerinde çalıştığım için, burası biraz kuş uçmaz kervan geçmez bir yerdir. Ne minibüs bulabilirsin, ne de yemeği beğenmediğinde yiyebileceğin bir tost! Güya Türkiye'nin en modern Organize Sanayi Sitesi ama adı modern.
Bu arada medeniyette çalışanları hep kıskanıyorum.
Birşey olsa da eve gitmek zorunda olsam, şirketten araba temin etmek biraz zor oluyor, bende atlıyorum mal taşınan kamyonlara, E-5'te iniyorum ordanda Gebze-Harem minibüsleri ile nereye gideceksem gidiyorum.

Ama insanlar en kalabalık yerlerde duran bir kamyondan inen bir kadını görünce hakkımda hiç iyi şeyler düşünmüyorlar. "Yuhhh artık" diye bakan çooook kişi oluyor ama bilseler ben zavallısı derviş kocam hiiiiiç bir şekilde dünya işleriyle uğraşmadığından

Ev kiralamak
Ev Satmak
Dekorasyonla uğraşmak
Usta bulmak
Ustayı eve getirtmek
Taşınmacıları ayarlamak

gibi bilimum ayak işlerini yaptığımdan beni kamyonet tepelerinde pimapencilerle eve girerken, taşımacılarla pazarlık ederken, köpeği veterinere taşırken vs her yerde hazır hammaliye şekilde görebilirsiniz, hiç şaşırmayın.

Neyse bu kadar dertlenme yeter, konuyu gene nerden nereye bağladım..

Eve giderken alelacele bir fön çektireyim dedim vakit varken. Annemin orda tanıdığım kuaför yok, ilk gözüme düzgün gelen yere girdim, adam bana acaip bir 80'ler saçı yaptı. Retro yani! Ama ben ne yazık ki UNRETRO.

Neyse evde rotüş attım, ablam evdeydi sağolsun yardıma gelmişti. Hatun uyanıktı. Herkese saat 19.00'da bizde olun dedik. Sağolsun halamız bile 6 aylık bebeği ile vaktinde geldi ama babamız traş olacak o günü buldu! Eve nerdeyse 1 saat gecikmeli geldiğinde kendimi zor tuttum. Neyse doğum günü gayet güzeldi, pasta şahaneydi.

Kuzu kendinden geçmişçesine pastasını öptü durdu.

Halamızın sumo güreşçisi kıvamındaki bebeği ise partinin yıldızıydı.

Süslemeler İdil'in ilgisine mazhar oldu, sürekli "doğumgünü" dedi durdu.

Nice yıllara diyen herkese binlerce teşekkür.

Allah hepimizin yavrularını bizlere bağışlasın, uzun ve sağlıklı ömürler versin inşallah.

2 yorum:

Bir Dut Masalı - nUnU dedi ki...

ayşenciğim çok keyifle okuduğum bir post daha idi bu :)))
her daim gülümsüyorum sizinle..
hayat şartları ne yazıkki... :((
nelere sabredip , katlanmak zorunda kalıyoruz..
ama allah içinizde evlat sevgini daha da çoğaltsın.
ililciğin enerjisi için yapılıyor her şet elbette.
ona sağlam bir gelecek vermek için mutlaka..
hayat daima gülümsesin sizlere..
sevgiler güzellikler dilerim.

NuNu

aysencifci dedi ki...

Teşekkür ederim nunu'cum.
Seni bir nebze olsa bile gülümsetebilirsek ne mutlu bize.
Allah hepimizi yuvalarımızda ailelerimizle sağlıklı ve bol kazançlı yaşatsın.
Sevgiler