Bu muydu yani?

Bizim gündüz ç.ş sorunsalımızı hep anlattım.

Gece kaçırmayan - Amannn nazar değmesin- şahıs, gündüz neden zırt pırt damla olarak kaçırır bir türlü anlamadık.

Neler denemedik ki?

Önce anlayışlı yaklaşım, görmezden gelme

Sonra kızmak, bağırmak

Sonra tehdit

Sonra oyuncakların ağzından konuşarak yapma demek

Arkadaşını çağırmayı yasaklamak

Zırt pırt "ç.şin var mı?" diye sormak

vs vs vs vs

Şimdi kaçırmak değince yanlış anlaşılmasın, 1-2 damla. Ama bu HER Allah'ın günü 15-20 kere olursa, her iki ç.iş arası 5 dk olursa, bu arada "ç.şim yok" diye bağırıp ağlarsa, insanız değil mi?

Her seferinde "SAKİNNNN" diye kendimizi kemirirken, hergün 20'ye yakın k.lotun yanı sıra aynı sayıda eşortman altı ve çorapta makinayı boyluyordu. Bir gün üşenmedik saydık, 19 k.lot kirlendi!

Biraz sakin oluyoruz, sonra civatamız gene bozuluyor, kızıyoruz, o ağlıyor, üzülüyoruz, "Yanlışlıkla oldu" diyor, söz veriyor, tamam diyoruz, 5 dk geçmiyor hadi gene kaçırıyoruz.

Artık tam umudumu kesmişken, "Nasıl olsa okula başlayınca bırakır" diye kendi kendimi avuturken, kırk yılda bir internet anneliğim işe yaradı.

Eğitimle ilgili sitelerden birinde- adını hatırlamıyorum maalesef- eğer idrar yolu iltihabı vs gibi sağlık yönünden bir problem yoksa - ki test yaptırdık, temiz çıktı çok şükür- zırt pırt sormak, saatli tuvalet oturtturmak çözüm değilmiş.

Çocuğa tuvaletinin sorumluluğunu vermeyerek, istediğinde bizi cezalandırabileceği bir yöntemi hediye etmişiz.

Islanan k.lodunu kendine yıkatmayı deneyin diye bir çözüm sunulmuştu.

O akşam yemek yerken kuzu da masadayken fırsatı kullandım.

"Bugün doktoru aradım. Hani sen gündüz ç.ş kaçırıyorsun ya. Onu sordum ne yapalım diye. Doktor dedi ki, "Siz ona ç.şin var mı diye sormayın. O kocaman bir kız. Kendi ç.şi gelince bilir ve gider tuvalete yapar. Ama olur da kaçırırsa o zaman k.lodunu, çorabını, neyi ıslattıysa onu kendi yıkasın. O zaman bu sorun çözülür" Bundan sonra biz sana hiç sormayacağız ç.şin var mı yok mu diye. Sen de eğer kaçırırsan kendi çamaşırını kendin yıkayacaksın. Anlaştık mı?"

Tabii Anneanne ve Deida atladı.

Vay efendim, bu kadarcık çocuk çamaşır mı yıkarmış? O zaman herkes kendi kirlettiğini kendisi yıkasınmış.

Sert bir sesle susturdum muhalefeti.

"Sorunu böyle çözeceğiz! Çünkü doktor öyle tavsiye etti"

Anneanne-Deida işbirliği daha düşük tonda sürdü

"Amann, internetten okuyup okuyup geliyor bir fikirle! Nerde görülmüş çocuğa k.lot yıkatmak"

Sanırsın tüm evin çamaşırlarını elde yıkattıracağım.

"Ben öyle dedim, lütfen buna uyalım" diyorum.

Çok beklemeye kalmadan 10 dakika içinde "Anne sanırım kaçırdım" diyerek yanıma geliyor.

"Tamam. Hadi gidip k.lodunu yıkayalım o zaman"

Banyoya gidiyoruz. Tabii boyu lavaboya erişmediğinden gidip minik sandalyesini getiriyor.

Kollarını sıvıyorum, sabunu eline veriyorum.

"Şimdi kuzum, al bu sabunu. Neresi ıslak? Hah, işte buraya sür sabunu, bol bol sür annem"

Kuzu sabunu gayet uydurma sürüyor.

İçim içimi yese de karışmıyorum, ben elimi sürmüyorum.

"Afferiiim. Çok güzel sabunladın! Hadi şimdi çitileyelim."

Çocuk ne anlasın çitilemekten? Bön bön bakıyor bana

"Yani bak göstereyim. Çamaşırını al, böyle tut, sonra 2 ucu birleştirip birbirine sür."

Bunu da gayet uydurma yapıyor.

"Şimdi durulayalım. Sok suyun altına. İyice su aksın. Köpük kalmasın"

Tabii su işi seviliyor. Nerdeyse tüm elbisesi ıslanıyor.

"Tamam. Şimdi sık elinle"

Temizlikte bez sıkmaya meraklı olduğundan bunu da severek yaptı.

"Afferim benim kızıma!"

"Sorunu çözdük di mi anne?"

"Evet annecim"

Ellerini kurulatıp o banyoda çıkınca ben tekrar -ona göstermeden- çamaşırı yıkıyorum.

Deida kapıda hazır.

"Asayım ben. Kendi mi yıkadı? Beceremez ki o! Küçücük çocuk! Ben yıkarım"

"Yaw, kadın bir sus! Yıkasın kendi! Bir de bunu deneyelim. Ama ben yokken de ç.şini yaparsa siz çamaşırı yıkatın ona"

Kem küm etselerde yapıyorlarmış.

Sonuç? O gece yarım saat geçmeden 2.kaçırma oldu. Onu da yıkadı, kendine güveni geldi. 3. kaçırma süresi nerdeyse gece yatmaya yakındı.

Ondan sonraki 1 haftadır günde bazen 1 bazen hiç kaçırma olmuyor.

O kadar kastığım, kafa patlattığım, üzüldüğüm konu da böylece çözümlendi.

Şimdi her tuvalete gidişte

"Başardım di mi? Sorunu çözdüm! Şampiyonum ben" diyor.

Şampiyonsun tabii kuzum!