İlk kutu oyunu maceramız

Ne zamandır aklımda olan kutu oyunlarından alayım dedim. Hem indirim vardı, hem matematiği sevdirmek, yavaştan içine girmek için bir vesile olabilir diye düşündüm. Siparişi verdim, indirim bitti, hemencecik elime ulaştı. Önceki post'ta yazdığım gibi "Artık büyüdün, bebek almayacağım. Büyük oyuncakları alacağım" kısmına takılan İdil beni 2 gündür yedi bitirdi.
"Ne oyuncağı bu?"
"Nasıl oynanıyor?"
"Otobüslere minik bebeklerimi bindirebilir miyim?"
vs vs.
Dün akşam elimde paketle gidince yemek bile yememi istemedi. Hemen oracıkta oynamak, ben "Hayır, önce yemek yiyeceğim. Açım ben" dediğim için kutuların içini açıp bakmak konusunda bıkmaz ısrarlarını sürdürdü.
Neyse yemeği boğazıma dizdikten sonra üstümü bile değişmeden yanına gittim. Bir süre sessiz olmasından anlayacağımız üzere kutuları açmayı başarmış, bütün parçaları koltuğa dökmüş, zarların birini kaybetmişti bile. Zarı zor bela bulduk. Parçaları ilgili kutuya koyduk.
Masaya kurulduk. Oyunların kurallarını okumaya çalışırken o, parçaları karıştırmakla daha çok ilgilendi.
A "Önce hangisini oynayalım?"
İ "Otobüs"

A "Tamam"Kutuyu hışımla kapıp gene içinde ne varsa boşalttı.
A "Dur kızım! Önce yolunu yapacağız otobüsün. Sen hangi renk otobüs istiyorsun?"
İ "VAVİ!"
A "Ben de kırmızıyı seçeyim o zaman"
Tabii çocukluğunda oyuncak görmemiş bünye ne yapar? Koca otobüs kartını minik ayaklara takmaya kalkar! Ama o büyük otobüsler ayakların üstünde duramaz ve devrilir. Sivri zeka anne kutunun üstündeki resme bakınca minik otobüslerin ayaklara oturtulduğunu görür.
A "Aaa, dur İdil! Ben yanlış yapmışım! Şu küçük otobüsleri bu ayaklara geçirecekmişiz. Büyük otobüsleri yanımızda tutucağız. Bak burdaki işareti görüyor musun? O işaret gelince yolcu bindiricez. Bu işaret ise eksi işareti, bu gelince de yolcu indirecez. Şimdi şunun adı zar. Bunu at masaya."
İ "Neden? Elimde dursun. Ben atmak istemiyorum"
A "Kızım atmazsan nasıl oynayacağız"
İ "Sürelim otobüsleri yolda! Bak burda sirk çizmişler ona gideriz."
A "Kızım ama oyun oynarken kurallar olur ve o kurallara herkes uyar"
İ "Ben kurallara uymak istemiyorum! 3 zarı da elimde tutmak istiyorum!"
A "Eh, o zaman kaldırayım ben bu oyunları. Sen biraz daha büyü de öyle oynarız"
İ "Hayır, üeeeevvvveeee!!!"

Anneanne müdahale eder, kısık sesle
"Bu kadın ocak batırır! Şuncacık çocuk ne anlar oyundan! Al işte ağlattı çocuğu durduk yerde! Al, al, al bitiremedi. Müsrif bu, müsriff"
İdil gazı alır da durur mu?
İ "Anneanne, annem beni oynatmıyor!"
A "Annecim, gel şimdi ben sana göstereyim. Bak çok zevkli,çok eğleneceğiz."
İ "Ben bütün zarları elimde tutmak istiyorum ama"
A "Bak canım bir zar senin olsun, bir zar benim. Kırmızı senin olsun mesela? İster misin?"
İ "Oluuurrr"
Zarı atarım. Oynarım, + gelir, 1 yolcu alırım.
A" Bak böyle işte. Hadi sen oyna şimdi"
İ" Tamam"
Zarı atar, beğenmez bir daha atar, zar yere düşer, iner alır, bir daha atar
A "Kaç geldi? Hadi zarın üstündeki noktaları sayalım"
İ "Beş"
A "Uydurma! Önce sayalım. Bak bir-ikii-üç"
İ "Ben beş istiyorum"
A "Ama annecim zarda kaç gelirse o kadar ilerliyebiliriz"
İ "Ben ilerlemiycem"
A "Bak bir düzgün oynayalım, çok eğleneceğiz. Bir daha at zarı. Masaya at ama, hafifçe"
Zar atılır
A "Sayalım şimdi, bir-ikii-üç-dört-beşşş"
İ "Bak işte beş! Ben demiştim, sen inanmadın, uydurma dedin!"
A "Şimdi geldi ama. Hadi 5 sıra ilerle, tut otobüsünü. Bir-iki-üç"
Kuzu alır otobüsü, gaza basar, ilerler
İ "Ben kazandım"
A "Kızım, 5 tane ilerliyeceksin, sen yolu bitirdin"
İ "Ben öyle istiyorum"
A "Hadi burdaydık, devam edelim. Dört-beş. Ne işareti bu? Yolcu mu alıcaksın?"
İ "Evet"
A "Hadi seç bakalım bir yolcu. Hangisini istersin?"
İ "Bunu. Bana benziyor di mi?"
A "Evet"
İ "Adı ne olsun?
A "Sen ne istersin?
İ "İdil!"
A "Tamam"
İ "N'aber İdil? Nereye gidiyorsun? Okula mı? Ayyy, ben hiç sevmem okulu!"
Bu arada eli otobüsünde , gaza basmıştır yine.
A "Annecim hadi sıra bende. Sen sıranı bekle"
İ "Tamam"
A "Sen burdaydın, otobüsünü yerine koyalım"
İ "Ben burayı beğenmedim. Hadi arılı oyunu oynayalım"
A "Önce bu oyun bitsin"
İ "Sıkıldım ben"

A (İçinden) Hay aklıma m.çiim! Nerden aldım! Daha ilk zarda sıkıldı hatun! Gerzek Ayşen, ne alırsın böyle oyunları! +4 diyormuşmuşta, matematik sevdiriyormuşta! Geri zekalısın kızım sen! Sen kaşındın!
(Dışından) "Bak biraz daha oyna, çok zevkli"
İte kaka oyunu İdil'e bitirtirim. Her (-) işaretinde neden yolcu indirmesi gerektiği konusunda derin tartışmalar yaşadık.

En nihayet sıra arılı oyuna geldiğinde sırf daha çok bal toplasın diye biraz daha kuralları değiştirdik, en çok balı o topladı, 3 kez kazandı ve huzura erdi. Tabii bu arada tv seyretti, reklamlarda gördüğü oyuncaklardan istedi, yemek yedi, Potuk'la kapıştı, masanın tepesinde aşağı atladı, yıkanmak istedi ve MÜTEMADİYEN konuştu!

"Sen yokken ben Deida'mla oynayabilir miyim? Ama ben 3 zarı birden istiyorum"

"Kızım ama zarlar oyuncakların parçaları. Kaybolursa bir daha oynayamayız"

"Sadece elimde tutucam! Söz veriyorum! Lütleeeeennn!"

"Annem kutusunda dursun bu parçalar ama! Kaybolur bak"

"5 dakika tutacağım söz veriyorum"

"Al tut bakalım o zaman"

Tabii anında 3 zar 3 ayrı yere doğru atılır ve 45 dakika aranır. Bu arada ağlamakta, söylenmekte ve dırdır etmekteyizdir birbirimize.

Annemde "Almasaydın" diye bu kapışmanın içinde alevle gelmektedir.

Deida "Ammannn, bu mu oynayacak? Dağıtır bu? Oyuncak yığınına birde bu kartonlar eklenir artık" diye fıs fıs etmektedir.

Eve giren baba durur mu?

"Almayın diyorum oyuncak! Anlamıyorsun ki! Atacağım bunları aşağı! Ne oldu? Anladı mı? Oynadı mı? Ne gerek vardı? Aha, ağlamaya başladı! Kabahat senin! Ben bu evde bir huzurlu yemek yiyemeyecekmiyim?" diye yeni bir alev ekler.

Bu arada ağlama nedeni, Potuk'un kartonları koklama isteğini İdil'in kabul etmemesiymiş.

En nihayet oyunlar kalkar, huzur gelir, diş fırçalanır, kitaplar okunur, yelloz uyur!

Ben?

Oyunları atasım var!