Diyetin felsefesi- Mucize falan bekleme, çözüm sensin

"Mevsimlerden Roma" bloggunda yazmış, iznini alarak yazıyı aynen aşağıya yazıyorum.

YİYEREK DOLMAZ.

Hayat boyle birsey iste.. Hersey istediginiz gibi olmuyor.. Kime sorsaniz, evinde bir oda eksik* ..

Ya siz..?

Bulutlar dagilmiyorlar mi bir turlu basinizin ustunden..? Parcalari bir araya gelmiyor mu kalbinizin?

Zaten yaralandiginiz yerlerden mi vuruyor sizi yeni gelenler..?
Basinizdaki bulutlari dagitiyormus gibi yapanlar, sizden sevgiyi encok esirgeyenler mi aslinda..?

Ne yapacaksiniz?
Koca bir dilim cikolatali kek, yoluna sokar mi herseyi..?

Cocuklar buyuyorlar, sorunlariyla birlikte.. "Evin reisi" unvani bazen agirlastiriyor mu omuzlarinizi? Her sorunda, sizin yuzunuze mi bakiyor evdekiler..? Ya sen nasilsin, yorgun musun, uzgun musun, isteklerin var mi, en son ne zaman neyin hayalini kurdun, neye ihtiyacin var diye sormuyor mu kimse? Basinizi yastiga koydugunuzda, akliniza gelenler umurunda degil mi kimsenin?

Ne yapacaksiniz..?
Sigaranin dumaniyla bogulur mu dertler, soyle taa cigerinizden ufleyince?
Yuzu guler mi esinizin, bu aksam yemegi kasikla degil, kepceyle yeseniz?
Kilolarin arkasinda kaybolur mu problemler?

Siz "kirilmis direkler, yirtik yelkenlerle, bu seferden de mi cok yorgun dondunuz?**" Iki ucu bir araya gelmeyen bir kalp, yeryuzunun en anlayisi kit insanindan bir patron, sevmek icin degil de, uzmek icin sizinle birlikte olan bir sevgili, yaslandikca kaybetmekten korkulan aile buyukleri.. Taksitler, kredi karti borclari, evin boyasi-badanasi, eskimis koltuklar mi geliyor sizden once..?

Ne yapacaksiniz?
Yiyerek mi yok edeceksiniz yokluklari?

Ust uste yigilan sinavlar..? Gecemedikce aileye yuk olma kaygisi..? Gelecek korkusu? Uzerinize uzerinize gelen dunya, siz icine karismaya calistikca, kiyisina bile yanasamadiginiz yasam?

Ne yapacaksiniz?
Kilonuz artikca mi artacak guveniniz? Ici cikolata dolu kavanozlar mi yardim edecekler gelecegi kurmaniza?

Varsillik mi yoksa problem?

Disarda yenilen yemekler, hediye gelen ici binbir cesit yiyecek dolu sepetler.. Hepsine ulasabileceginiz, her seyi alabileceginiz sarkuteriler, supermarketler, kasaplar, balikcilar, adi "firin" olmayan ekmekciler.. Brunch kavramindan cikip, sunduklari yiyeceklerin asiriligina bakinca sizi kitliktan cikmis farz eden, utanc servisleri.. Aksam ustleri "X clup'te" dunya dertlerini elerken icilen superalkollu (viski gibi) icecekler..

Ne yapacaksiniz?
Dunyada kapladiginiz yer arttikca, artacak mi keyfiniz?

Yapmayin bunu kendinize..
Olmaz..
Yag hucreleri disinda hicbir bosluk, yiyerek dolmaz..

Ben kilolu her insan, mutlaka dunyayla ve kendiyle sorunlari olan bir insandir demek istemiyorum.. Ama baska herseyi, kendisinden kendi sagligindan daha cok onemsiyordur diyorum..

Gereginden fazla yemeyin..

Kahvaltiyla baslamistik.. Baktiniz mi aliskanliklariniza..? Yazdiniz mi bir gunde yediklerinizi bir kagida..?

Degistirmeye basladiniz mi ucundan kosesinden gunun baslangicini..?

Yoksa bana "hadi canim sende..! Biz de hakikaten sihirli bir diyet soyleyecek sanmistik mi" dediniz..

Siz bilirsiniz..

Ben inananlar icin yazmaya devam ediyorum.. Donup kahvalti yazisini tekrar okuyun lutfen…

Saglikli, cesitli ve yeterli bir kahvalti, gune baslamak icin ve sonraki ogunlerin olcusunun ayarlanmasinda anahtardir unutmayin..

Fazla kilolar icin, baslangicta farkli diyetler uygulanabilir.. Ama bu tur diyetler 3 haftadan daha uzun suremezler.. Yasam keyfinizi kaybedersiniz.. Sonunda bir yerden fire verirsiniz mutlaka.. Onun icin, beslenme aliskanliginizi degistirmek en saglikli yoldur..

Kahvaltiyla ogle yemegi arasi mutlaka kucuk bir atistirma yapin..

Bir kucuk meyve ve iki biskuvi (en basitinden secin),
Bir kucuk meyve ve kucuk bir kase yogurt,
Kucuk bir kase yogurt ve iki biskuvi,
Meyve ve iki ceviz veya 5-6 badem veya 5-6 findik
Iki kuru erik veya iki kuru kayisi ve yogurt
dogru bir secimdir..

Ben taze meyve ve yogurt ikilisinden yana kullanin derim seciminizi..

Yogurt, meyve ya da kuru yemis ve kuru meyveyle alacaginiz sekerin hizla kana karismasini engeller. Onun icin insulin hormonunun hizla artmasina engel olur (Insulun, sekeri, notralize eder ama yag yapimini stimule eden bir hormondur).
(O nedenle makarnayla, mantiyla yogurt yemek dogru bir secimdir).


Italya'da son yillarda okul cocuklari icin, calisanlar, cok yaslilar ya da ilahi tembeller icin boyle hazir paketlerde karisik dilimlenmis taze meyve, 1 porsiyon karisik erik , incir, ananas kurusu filan satilmaya basladi..

Ben genel olarak kendim yapabilecegim seyleri hazir almayi sevmem. Paketlenmis cogu besinde, fazladan bir kimyasal madde bulunur mutlaka.. Ama vaktiniz olmayabilir, caniniz istemiyebilir.. O zaman hazir da alabilirsiniz..

Benim de cantamda bugun ceviz, badem, findik ve kuru uzumden olusan hazir alinmis bir paket var ara ogun icin..

Oglum 9 yasinda.. Dogumdan sonra aldigim 17 kiloyu, kendimi beslenme konusunda terbiye ederek verdim.. Bazen kilo aldigim olur.. Ornegin subat ayi benim icin tehlikeli bir aydir.. Karnaval doneminde yapilan, bir cesit kizarmis ve ustune pudra sekeri elenmis hamurdan baska bir sey olmayan "frappe" tatlisina dayanamam cunku.. Ama yerim.. Laf aramizda, parmaklarimi da yalarim gizlice..

Cunku duzenli beslenme aliskanligini yerlestirirseniz yasantiniza, kacamak yapma firsatiniz her zaman vardir..

Siz de basarabilirsiniz.. Kararli olun..

Bu arada da, gobeginizi sigdirmak icin bedeninizden buyuk aldiginiz ceketlerinizi, "sirin veya cool" pantolon askilarinizi, arkasi cekilen eteklerinizi, koca koca hirkalarinizi hediye edecek birilerini dusunun..

9 Subat 2009’Roma

P.S: cok uzun bir yazi olmus.. Kusura bakmayin.. Butun hafta buralarda olmayacagim.. siz bolerek okuyun isterseniz..


*Ozdemir Asaf
**Murathan Mungan

Şimdi yazıyı daha da uzatıp kendi hatalarımdan, benim başıma gelenlerden bahsedeceğim.

Ben ilkokulu bitirene kadar mıymıntının tekiydim. Yemekleri ağzımda tuttuğumu, annemin yanağıma hafifçe vurarak lokmaları yutmamı sağladığını anlatırlar. Adet gördüğüm ortaokul sırasında şişmeye başladım,artık hep topluydum, lisede ilk kez tartıldığımda 69 kg'ydum hesap edin yani (O güne kadar tartıyla işim olmamış demek ki). Tamam boy var, 1,78 ama kaldırmıyor.

Hamurişi manyağıyım, deli gibi yemek yerim.

Bekarken bir ara bir salağa güzel gözükebilmek için 13 kg verdim. 78 ile başladım 65 ile bitirdim. Gayet sağlıklı bir diyet merkezi ile verdim bu kadar kiloyu 6 ayda. Süper oldum, mini etekler giydim hayatımda ilk defa. Sonra koruma programı başladı, ben arada yemem gereken pizzaları höp höp lüpletip 8 ay kilo almadım. Nasıl sevindiriğim görmeliydiniz, hayalim gerçek olmuştu, ye ye kilo alma!
Tabii 8.ay içinde kilolar gerisin geri gelmeye başladı. Evlenirken 69 kg olan ben, ilk yılın sonunda 78 kg'ya geri döndüm. Bu arada meme kanseri ile birlikte gelen 6 doz kemoterapi ve 21 doz radyoterapi bittiğinde 83 kg'ydum.

Yedim,yedim,yedim. 102'yi gördüm, akupuntur ile 6 ayda 12 kg verdim. Tüp bebek tedavisine başladım, 400 iğne yedim, hormonlar sayesinde 5 kg aldım. Daha yeni hamileydim 95 kg olmuştum. Allah bana acıdı, hamileliği 11 kg ile tamamladım. Doğuma giderken 106 kg'ydum. Sanırım ilk 6 ayda onların hepsini verip (hiç rejim yapmadan, sadece uykusuzluk ve koşuşturma ile) geri 95 oldum. Sigarayı küt diye bir günde bıraktım. Ta ortasondan beri içtiğim 1 paket sigarayı bir anda bıraktım. Tam 10 kg aldım ve işte huzurlarınızda 115 kg olarak duruyorum.

Ç....şş diyebilirsiniz yani.

İşte bu yazıyı okuyunca anladım. Ben alınan mememin yerine yemiş durmuştum. Oysa bana bel fıtığı ameliyatı olmama rağmen tekrar fazla kilo aldığım için tekrarlayan hastalığım nedeniyle kilo yasak! Kanser için kilo yasak!
Ama ben salağı ne yaptım? Birde üstüne yeni meme yaptırma derdi ile hastanelerde sürünüp, 3 hafta arayla 2 ağır ameliyat geçirdim. Meme yapılacak kasta tümor çıktı, hem meme yapılmadı, hem karnımda korkunç izler ve zaman zaman beni zorlayan ağrılarla başbaşa kaldım. Eşimin tabiri ile "ne kestin? koç, ne yedin? hiç"

Ne oldu habire yedim yedim ne memem geri geldi, ne o yazın beni zorlayan devasa bir göcük şeklinde koltuk altım düzeldi, ne karnımdaki köpekbalığı izleri gitti, ne benim psikolojim düzeldi. Tam tersi, en büyük boy protez almama rağmen küçük geldiği için, içine bir sürü küçük el havlusu koymak zorunda kaldım, e tabii protez kayıp duruyor. O kadar sakil bir görüntü ki anlatılmaz. Arada aklıma gelince müsait bir yerde düzeltiyorum, hareket Dilber hala ve Makbulu karışımı oluyor ama komik olmuyor.

Hastalandığımdan beri hiç bir eski resmime bakmıyorum, dahası aynaya bile mecbur kalmadıkça bakmıyorum, sadece yüzüme bakıyorum. Tuvalete girmek ızdırap, banyo ayrı bir eziyet. Kendimden hiç ama hiç memnun değilim ve ne yapıyorum? Kendimi daha da çirkinleştirmek için kilo alıp duruyorum. İşe yarıyor mu? HAYIR.
Üstelik uzun süre oturup ta sonra ayağa kalktıysam annemden beter (78 yaşında) belim iki büklüm yürüyebiliyorum.

Kendi kendime verdiğim ceza artık bitti. Çok acaip ağır bir rejime girmedim, sadece hamur işini kestim. Gene de arada çok sevdiğim bir şey olursa yiyorum ama ölçülü. Hemen 3 günde 3 kg vermek hedefim yok, 2 yılda 45 kg hedefim var. Nerdeyse yetişkin bir insan ağırlığını ek olarak sırtımda taşıyorum yani. İşte bundan kurtulmak için artık REJİMDEYİM.