Gece bezi de BİTTİ!

Çok şükür o da bitti! Tüm vırvırcılara, çok bilenlere, tecrübelilere inat, azimle bekledik, biraz daha zaman geçsin, sabahları 5 okka ç.ş dolu bezi biraz az dolsun vs dedik.
Az dolmadı bezler ama büyük bir alez aldık, zaten kendi yatağında 2 alez var ama Deida ille yattığından Deida'nın yatağına Alez lazımdı. Onu da aldık ve evvelsi gece ilk bezsiz denememizi yaptık.
Yemekte bu gece artık ona bez bağlamayacağımızı, çünkü büyüdüğünü söyledik.
Her bilmediği şeyde olduğu gibi bunu da istemedi, şiddetle karşı çıktı, ille de bez istedi.
Her zaman kurtarıcımız olan
"Okula gitmek için büyük kızların bezlenmemesi gerektiği"
"Poposuna uygun bezin artık kalmadığı"
"Rima ve İrem'in de bez takmadığı"
savlarını ileri sürdük. Pek ikna olmasa da en azından bez ısrarı bitti.
Gece yatarken anneanneye ve babaya "İdil artık büyük kız oldu, bakın artık gece bez takmadan yatacak" dedik.
Pijama giyerken "bez" diye biraz mırın kırın etse de bez bağlamadık.
"Ayyy ne güzel oldu bak Deida'sı, aynı bizim gibi k.lotla yatıyor artık İdillll" diye gaza getirdik.
Gece 23.00 ve 01.00'da Deida onu uyandırmadan tuvalete otutturdu ve ç.şini yaptırdı ve tataaaa sabah büyük haber!
KAZASIZ GECE!
Dün gece ise hiç itirazsız k.lotla yatış, yaklaşık aynı saatlerde 2 kez tuvalete kaldırış ve TATAAAA 2.KAZASIZ GECE!
Tabii bunlar ödülsüz olmaz di mi?
Ödüller mi?
Sırayla verilmek üzere prensesli tüylü kalemler-boya kalemleri-simli kalemler- 3 yeni kitap.
Dün gece elinde prensesli kalemleri,
üstünde prensesli geceliğiyle kara kuzum pek bir prensesti:)D

Unutmadan geçen gün boğazımda bir düğüm yapan diyaloğu da yazalım.
Efendim bizim İdil'in telefon gevezeliklerini kısa kesmek, işe gitme için söylenen tek laf
"Amca kızar" olur.
Patronumuzu amca diye biliyor.
Ne zaman "İşe gitme" diye mızıldansa "Amca kızar" derim.
Bazen "Ara amcayı, işe gelmiycem de" der.
Haftasonunda "Bugün tatil mi? Amcaya ne dedin? " diye sorar.

Geçen akşamlardan birinde yatarken "Yarın işe gitme" mızıldanması biraz uzun sürünce her zamanki gibi
"Yarın ben amcayı arayayım, işe gelmeyeceğim diyeyim. Bakalım ne diycek" dedim.
"Hayır şimdi ara" diye ağladı.
Üzülmesin diye "Git o zaman ev telefonunu getir" dedim, koşa koşa getirdi.
Güya telefonu tuşladım, bekledim, karşıma biri çıktı ve gayet ciddi şekilde
"İyi akşamlar. Ben Ayşen, .... Bey'le görüşebilir miyim?" dedim.
Tam yanımda heyecanla beni dinliyordu, gözümün içine bakıyordu, bende ona bakarak konuşuyordum.
Güya ... Bey telefona geldi.
"İyi akşamlar... Bey, Ayşen ben. Rahatsız ettim bu saatte, kusura bakmayın.Yarın işe gelemeyeceğim, onu haber vermek için aradım" dedim.
Yüzündeki mutluluğu, aydınlanmayı tarif edemem!
Sonra ... Bey bana kızmış oldu.
"Peki, yarın sabah ararım o zaman, iyi akşamlar" deyip telefonu kapatıyorum.
İdil'e dönüp
"Çok kızdı bana. Bu saatte aranır mı dedi. Yarın sabah arayacakmışım" dedim.
O gece öylece ağlamadan uyudu.
Bir kaç gece sonra sofrada yemek yerken gidip ev telefonunu aldı ve
"Amca, ben İdil, annemin işe gelmesine izin veremem. Çünkü o benim çok sevdiğim bir annem! İyi akşamlar" dedi ve telefonu gidip yerine bıraktı.
"Ben izin aldım amcadan, sen yarın gitme işe" dedi:)D
Numaradan aradığımın farkında olup gene de hayal gücünü bu şekilde kullanmasından mı, yoksa o "çok sevdiğim bir annem" lafından mı boğazıma bir yumru oturdu...
Biliyor ki annesininde en çok istediği şey evde oturup onunla birlikte olmak ama zalim şartlar....