Makkaj yapalım mı annecim?

Yaza tuvalet eğitimine başlayacağız diye niyetlendik. Ben tabii durmadım ve bir ayak taburesi (tuvalete kendi erişebilsin, oturabilsin) ve birde klozetin üstüne konan aparattan aldım. İlk aldığım çok dandikti, altında bir blok var tuvaletin içinde kaymasını önlesin diye ama kaydı, bizimki tuvalete düşmekten korkmasın diye gidip bu son bulduğumu aldım. Hem arkası yüksek minik p.poyu sıkı sıkı sarıyor. Birde gidip Jan Faul'un "Anne tuvaletim geldi" kitabını aldım. Şimdi günde 2 kere (bazen daha çok, eğer evdeysem) bezini çıkarıp tuvalete oturuyor, 1 aydır böyle ama daha 1 kere tesadüf eseri bile olsa ne çişini ne kakasını tuvalete bırakmayı beceremedik.
Bir hışımla "anne kaka" diyor, kapıyorum onu, bazende o koşarak geliyor, hemen bez çıkıyor, body'nin çıt-çıtları açılıyor, aparat yerine konuyor, kuzu tuvalete oturtuluyor. Ama tık yok. Evin kadınları tuvalete girerken kapı kapanmıyor örnek olmak adına. Ama kuzu sadece musluktan su akıtmak, o suya bakmak, suyu ellemeye çalışmak kısmıyla ilgilendi. Kitapta favori oyuncağını da tuvalete oturtup çiş yaptırın deniyor. Ayıcık tuvalete oturdu ama hiç ilgisini çekmedi, kitaptan Ayşe tuvalete oturtuldu, o da olmadı. Bir ara tuvalete oturur oturmaz kalkmak istedi. Son çare (kız çocuğu ya) "makyaj yapalım" oldu. Malzemelerin hepsi sürer gibi yapıldı, kapakları açıldı, kapandı. Şimdi canı sıkıldıkça "tuvalete gidelim" diyor, gidiyoruz, en güzel suratıyla "makkaj yapalım mı annecim" diye soruyor. Nasıl hayır dersin? Tabii yapıyoruz, gece makyajsız yatmıyoruz mesela. Malzemeleri sürerken bir yandan da "başka?" diye soruyor. Eline veriyorum simli eyeliner'leri. Renkler güzel ya, hepsini bir arada o totik ellerinde tutmaya çalışıyor. Kendisine makkaj yapıldığı yetmiyor bir de bana yapıyor. Bu arada gözümü çıkarmasına ramak kalıyor.
En güzeli de ruj sürerken -yalancıktan- dudaklarını büzmesi..
O an yesem doymam diyorum bu zilliyi.
Aşkımsın ulannnnnnn.