İlk yatıya kalış

Nerden aklına geldi bilmem.
İlle "Yatıya kalacağım, teyzeme gideceğim" dedi durdu.
Nihayet dün geceden çantasını topladı. Bu sabah anneanne ile beraber teyzemize kahvaltıya gittik, yedik içtik. Dönüşte Day'cımlar da geldi ve evden gitmeden biraz sahtekar gözyaşları döktü:)D
Ne yardan geçmek istedi, ne serden.
Sonra ben kuaföre gidip çıkışta onu arayacağıma, eğer isterse dönüp onu alacağıma söz verdim.
Ne oldu dersiniz? Telefon açıp
"Gece kalacağım ben, gelme" dedi. Son 2 telefonuma ise çıkmadı zottik!
Derviş eve geldi ve
"Hiç hoşuma gitmedi bu iş! Bir daha göndermeyelim" dedi.
Pamuk durup durup
"Ayyy, ev kızımsız hiç olmuyor, ben çok özledim" dedi.
Halbuki adamcağızım eve erken gelseydi ben karı-koca sinema kaçamağı yapalım diye hayaller kuruyordum ama Derviş tamir edilen köprü nedeniyle 21.00'de eve girebildi.
İlk yatıya kalıştan enstanteneler

 Minişleri Teyzenin yatak odasında yerini aldı

 Elbiseleri sandalyeye yayıldı

 Enişte çekyat'a postalandı, hatun yatağı işgal etti.

 Diş fırçaçı ve macunu bile banyoda yerini aldı

 Uyuma provaları yapıldı.

Sabah zaten eniştesi gelip aldı bizi, Teyzesi peynirini, jambonunu almış. Akşam için en sevdikleri köfte-patatesi hazırlamış, öğlen menüsü yine istediği gözleme ve limonata olarak yerini almıştı. Ne şanslı! Biz hiç böyle ağırlanmadık, hiç bu kadar ihtimamlanılmadı bize...

Ne kadar garip değil mi? Sanki 44 yılın 44'ünde de O vardı hayatımızda! O'nsuz ev sessiz, sıkıcı, neşesiz. Potuk bile yanıma gelmiyor, İdil'i arıyor sanki...
Yok anacım yoooook, daha da yatıya göndermem!