Evdeki halimi takdimimdir.
İdil = Anne, prenses Yasemin videosu bulur musun?
Anneanne = Kim geldi?
Potuk = (Geldi lafını duyunca) HAVVVVV HAVVVV HAAAVVVV
Ben = YETER!
Anneanne Pamuk artık ağır işitiyor fakat bir meraklı ki sormayın. Bu arada evdeki zottik de meraklılıkta Pamuk'a beş basar. Sorun şu ki, anneanne aynı şeyi 2. kez sorarken, İdil bir level üste geçmiş ve yeni bir soru patlatmış oluyor. Bu durumda anneme anlatabilmek için bağırarak konuşmak, İdil'in konu hakkında yeni sorusuna cevap vermek zorunda kalıyorum ki ben İdil'e verdiğim cevaba istinaden bir önceki konuda tekrar anneme bilgi vermek durumundayım.
Mesela, yan komşumuz Nüket Babaanne yan apartmanın köpeklerini seveyim derken düşüp kolunu kırar. Bunu anlatıyorumdur.
Anneanne = Ne olmuş?
İdil = Neresi kırılmış?
Ben = (Anneme, yüksek sesle) NÜKET TEYZE DÜŞMÜŞ, KOLU KIRILMIŞ. (İdil'e, normal sesle ) Kolunu kırmış anneciğim.
Anneanne = Nükhet Hanım'a ne olmuş?
İdil = Nasıl kırılmış?
Ben = (Anneme) KOLU KIRILMIŞ (İdil'e) Prenses ve Paşa aynı anda üstüne atlamışlar, o da düşmüş
Anneanne = Nasıl kırmış?
İdil = Acımış mı? Ağlamış mı?
Ben = (Anneme ) YAN APARTMANDAKİ KÖPEKLERİ SEVERKEN ÜSTÜNE ATLAMIŞLAR, O DA DÜŞMÜŞ (İdil'e) Yok canım, ağlamamış.
Anneanne = Ne işi varmış orda yahu?
İdil = Doktora gitmiş mi?
Ben = (Anneme) SEVMEYE GİTMİŞ İŞTE (İdil'e) evet gitmiş.
Anneanne = Doktora gitmiş mi?
İdil = Doktor ne yapmış kırık kolunu yapıştırmış mı?
Ben = (Anneme) GİTMİŞ,ALÇIYA ALMIŞLAR (İdil'e) yok annecim, alçıya almışlar, kolu kıpırdamasın diye sert bir sargı.
Anneanne = Alçı var mı?
İdil= Nasıl bir sargı? Kıpırdarsa ne olur?
Ben = (Anneme) VAR VAR, KOLU ALÇIDA, (İdil'e) beyaz bir sargı bu, kolu kıpırdamadan duracak ve kemik düzelecek.
Hele eskaza bir "geldi" lafı geçsin, bu delirtici diyaloglara Potuk'ta eve misafir geldi diye sevinçle yüksek perdeden havlayarak eşlik ediyor ki bu durumda ben anneme duyurmak için daha fazla bağırmak ve Potuk'a "susssss" diye çığlık atan İdil'i de susturmak zorunda kalıyorum:)D
Evde şenlik var, şenlik!
Bu blog aslında myspace'teki blogumuzun buraya taşınmış halidir. Kızıma hamileyken yazmaya başladım, kızım şu an 5.5 yaşını bitirdi. Aşkım,herşeyim kuzum için bu yazılar, sizde okuyup beğenirseniz ne mutlu bana... Tüm annelere,tüm bebeklere,tüm çocuklara,tüm kadınlara,tüm insanlara sevgiyle,dostlukla
4 yorum:
geçen yıl anneannem hayattayken de benzer durumlar yaşardık, bir de kendi duyduğunu sandığına inanıp üstelemesi meşhurdu bir de yanlış anladığı durumu doğruya çevirmeye çalışırdık . biz gülünce de kızardı.
bakalım biz nasıl oluruz yaşlanınca :)
İtalyan filmlerinden bir sahne gibi :) Zor olduğunu kabul etmekle birlikte bir level yükselip anında düşme diyaloğunuzu gülümseyerek okuduğumu itiraf ediyorum :)
Allah uzun ve sağlıklı ömür versin hepinize..
Robin ben annemin tabiriyle "akıbetimden" korkuyorum, çoğu huyum ona benziyor, yaşlılığım da çekilmez sanırım:)D
Gülen'im hiiiiç sorma anacım, canlısı daha bir mükemmel oluyor, gel de seyret:)D
Tamam o zaman :)
Yorum Gönder