En başta annem çocuklara bayılır, rahmetli babamda çocukları çok severdi ve çok iyi oyalardı.Ablam, abim, yengem ve ben deli gibi çocuk severiz. Derviş ise sadece kendi ailesindeki çocukları sever, yolda, restoranda vs çocuk, köpek sevmemize gıcık olur.
Bugün dayım, yengem, gelinleri ve 2 küçük çocuk bize geldi ve evde şenlik başladı. Çocuk sesleri, kahkahalar, oyunlar derken akşam nasıl oldu anlamadık. Çocuklar birbirine doyamayınca haftaya yengemde randevulaştık.
Ufaklıklardan biri Türkçe'yi "alagan" - teşekkür ederim- gibi değişik şekilde konuştuğundan kendisine "alagan" diyoruz. Gözlerinin içi güler derler ya, yavrum Maaşallah aynen öyle. Hastayım ona! Allah bahtını güzel etsin. Küçük ise bu kadar kalabalıkta uyuma başarısı gösterdi ya, helal olsun. Küçülmüş bir adam gibi kuzum Maaşallah.
İdil ise her ikisine ablalık yaptı, oynattı, kudurdu, terledi, onlar giderken "ama onlar benim kardeşim" diye ağladı ve akşam sızdı:))
Anneanne ve favori kardeşi dayım
Alagan
Pamuk çocuk görünce gözünün içi gülerken
Dayım ve yengemin arasına giren görümce
Dayım ve yengem
Kerem'i yemek yerken oyalayan İdil ve Alagan- Zeynep
Kerem'e oyuncak taşıyan İdil
Gözlerinin içi gülüyor derken haksız mıyım Allah aşkına?
Çok yaşayın emi? Hep gelin ve hep bizi güldürün siz!
2 yorum:
Fotoğraflar birer tablo hele çocuklarla ev şenlenmiş resmen :)
Öyle Funda'cım. Kalabalık aileye alışık olunca bize de bu çocuk cıvıltıları ilaç gibi geliyor:)))
Yorum Gönder