Bugüne kadar yani 31 aydır, ameliyatlı bile olsam, belim tutulmuş bile olsa, gripten gebersem, burnum çeşme gibi aksa bile ille de benim onu uyutmamı isteyen İdil zillisi, geçen hafta
"Beni Deidam uyutsun"
"Sen git, kendi yatağında uyu"
Demez mi?
Der!
Hemen koşa koşa kendimi yatağa attım, ama feci bozuldum, ulen o kadar hastayken neden bu Deida aşkın tutmadı!
Doğal olarak uyku tutmadı beni...
Ya bu hep devam ederse?
E, Deida hepi sonu gidecek memleketine! Biz o zaman ne halt edeceğiz?
Nitekim izin gününde gece kalmalı gitti, neyse evde olmayınca fazla problem çıkarmadı bizim kız.
Ama sabaha karşı uyanıpta yanındaki yatağa gidince ve Deida'yı orda görmeyince avaz avaz ağladı...
"Gel kızım, hadi kızım" vs hiç işe yaramadı. Kendini halının üstüne attı ve
"Ben ağlıycam, yatmıycam" dedi
"Tamam o zaman annecim, sen ağla, bitince ağlaman beni çağırırsın" dedim ve yatağa tıpış tıpış gitti.
Ondan sonra 2 gün gene beni istedi, dün gece gene Deida'yı.
22.40'ta başlayan yatırma maceramızda 23.15'te beni değil, Deida'yı istediğine kanaat getirdi.
Bu arada benden 2 masal dinlemişti, duş almıştı, dişini fırçalamıştı,bezi bağlandığı halde 2 kez bezini çözdürüp tuvalete gitmiştik..
Not düşeyim, geçen hafta kendiliğinden lazımlığı değil, tuvaleti kullanmayı istemiş. Aldığımız adaptörleri falan da istememiş, biz kollarından tutuyoruz ve tuvalete yapıyor...
Deida içeri girdi, tabii bizimkinin çene açıldı!
5 kez tuvalete gittiler, 2 kez oyuncaklar için ağladı, bu arada kulağım orda yatıyorum. Bekleyeyim dedim, odaya girmeyeyim.
Deida kızıyor "yat uyu,kapa gözlerini" diye
Bizimki "Gergedan da benle uyusun, şarkı söyle, sırtımı tut" vs diye konuşuyor duruyor.
Yanlarına gittim, bizimki Deida'nın yatağa yatmış, gene yatağa oyuncakları doldurmuş!
Hemen alıp kendi yatağına yatırdım, tabii bu arada
"Sen Gürcistan'a git"
"Kendi yatağında uyu"
gibi birkaç kez kovuldum ama olsun dedim.
Ağladı, ağladı,ağladı
"Masal istemem, anlatma" dedi
"Şarkı söyleme" dedi
Bende ona
"Kuzum, şimdi uyku saati, bak Deida'nda yorgun, herkes uyumalı ki dinlenmeli. Deida'nda dinlensin, yazık değil mi kadına? Bundan sonra ne yapalım biliyor musun? Ben gene seni yatırayım, Deida'n işi bitince gene gelip burda yatsın. Tamam mı?" dedim.
Dinledi, düşündü ama arada gene ağladı.
Deida'yı balkona yolladım, gidip bir sigara içsin diye
Gene ağlamaya devam bizimki!
O sırada baba kapıdan
"Bir daha sesini duymayacağım, çabuk yat uyu" dedi.
Küt diye kendini yatağa attı, arkasını döndü ve uyudu! Saat 00.45!
Bende kendimi yatağa attım ama uykum kaçtı bir kere!
O kadar döndüm ki sefil Potuş bile yere attı kendini ve uykusuna orda devam etti.
Bir süre sonra artık beni değil arkadaşlarını tercih edecek, bana değil onlara ihtiyacı olacak.
Sevinsem mi üzülsem mi bilemiyorum..
